Από τη περασμένη Παρασκευή υπάρχει επιτάχυνση των εξελίξεων καθώς εκ των πραγμάτων στο τραπέζι ετέθη και το θέμα της εξόδου από το ευρώ σαν πιθανής τελικής κατάληξης μιας αποτυχημένης προσπάθειας αναδιάρθρωσης της χώρας σε μια βάση παραγωγικότερη που δεν θα παράγει χρέη.
Σε κρίσιμες περιόδους σαν αυτή, η ένταση και η σύγχυση αυξάνονται και οι πιθανότητες για λάθος κινήσεις επίσης.
Η κυβέρνηση δείχνει αδύναμη να εφαρμόσει οποιαδήποτε πολιτική μεταρρύθμισης γιατί τα περισσότερα μέλη της δεν πιστεύουν σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση και αυτό στο οποίο επιδίδονται ένα χρόνο τώρα είναι να εξαπατούν του ξένους και να κωλυσιεργούν για χάρη της πολιτικής πελατείας τους.
Την αποκλειστική ευθύνη γι΄ αυτό φέρει ο πρωθυπουργός με τις επιλογές προσώπων και πολιτικών.
Το ίδιο ανώριμη δείχνει και η αντιπολίτευση η οποία δεν εμφανίζει σημάδια συναίνεσης σε τόσο τραγικά κρίσιμες στιγμές και με πρόσχημα το μνημόνιο ενδιαφέρεται να χρεωθούν οι αντίπαλοι το όποιος κόστος, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης.
Το χαρτί του ανασχηματισμού...
Τώρα πλέον είναι αμφίβολο αν έστω και ριζικός ανασχηματισμός μπορεί να οδηγήσει σε πραγματική επανεκκίνηση, να βάλει τον κρατικό μηχανισμό σε λειτουργία, να κάμψει τις αντιστάσεις των διάφορων ολιγαρχιών που αντιστέκονται σε οποιαδήποτε αλλαγή...
Όλα αυτά δημιουργούν ένα ζοφερό πολιτικό περιβάλλον και επιτείνουν την κοινωνική σύγχυση και ανησυχία.
Οποιαδήποτε διευκόλυνση από την ευρωζώνη είναι δύσκολο πλέον να ανατάξει το κλίμα, καθώς η λύση του προβλήματος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το εσωτερικό.
Τα περιθώρια έχουν στενέψει απελπιστικά και αυτό καθιστά μοναδική λύση επανεκκίνησης μια πολιτική θεραπείας σοκ με απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και πωλήσεις όλων των κρατικών εταιρειών σε ιδιώτες με πλήρη απελευθέρωση αγορών. Όπως λένε από πέρυσι όσο πιο πολύ καθυστερούμε τόσο πιο οδυνηρά θα είναι τα μέτρα που θα αναγκαστούμε να πάρουμε...
Οι "οπαδοί" της δραχμής
Όσοι πιστεύουν πως με την επάνοδο στην δραχμή αυτό που θα υποστούμε θα είναι να επανέλθουμε στο προ ευρώ βιοτικό επίπεδο κάνουν λάθος. Ακόμη και να μας χαρίσουν μέρος του χρέους, το βιοτικό επίπεδο θα υποβαθμιστεί τραγικά καθώς στο εν τω μεταξύ διάστημα έχουν αυξηθεί οι παρασιτικά αμειβόμενοι και έχουν μειωθεί οι αμειβόμενοι που εργάζονται παραγωγικά.
Δεν είναι το νόμισμα από μόνο του που εξασφαλίζει ένα ευπρεπές βιοτικό επίπεδο αλλά η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Ακόμη και με την επάνοδο της δραχμής, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο θα πρέπει να μειωθούν, να ανασταλούν οι συντάξεις όσων είναι κάτω από το μέσο όριο ηλικίας και να μειωθούν στους άλλους, μέχρι να σταματήσουν οι διαδοχικές υποτιμήσεις που θεωρούνται βέβαιες...
Κάποιοι πιστεύουν πως αν προβούμε σε στάση πληρωμών και δεν πληρώσουμε τους δανειστές τα έσοδα των 50 δισ. ευρώ του προϋπολογισμού φτάνουν για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις.
Είναι είτε αφελείς είτε το υποστηρίζουν από πολιτική σκοπιμότητα. Αν συμβεί αυτό, οι εισαγωγές θα πρέπει να γίνονται τοις μετρητοίς και η οικονομική δραστηριότητα θα καταβαραθρωθεί. Τα έσοδα θα περιοριστούν σε βαθμό που δεν μπορεί να υπολογιστεί.
Αν πληρώνουν μισθούς με τυπωμένα χαρτιά η αξία του νομίασματος θα πέφτει... Είναι αυτοκτονία αυτό το σενάριο.
Τέλος, η πολιτική ηγεσία, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, δείχνουν να μην συναισθάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης. Δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν πως το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή θα έχει συνέπειες ανάλογες με την μικρασιατική καταστροφή.
Είναι αλλιώς να μην επιλέγεις να εισέλθεις σε μια νομισματική ένωση και αλλιώς να σε πετάνε με τις «κλωτσιές» από αυτήν, λόγω διαφθοράς, αφερεγγυότητας, παρασιτισμού και βλακείας...
2) Ψυχραιμία...
Νέα χαμηλά εν μέσω νέας υποβάθμισης και φουντώματος των σεναρίων πως η έξοδος από το ευρώ είναι μια πιθανή κατάληξη για την Ελλάδα.
Ήταν η σειρά του κ. Παπουτσή χθες να δείξει υποταγή στους «κοτσαμπάσηδες» του παρασιτισμού και της κομματοκρατίας και να δηλώσει πως η πώληση της ΔΕΗ αποτελεί εγκληματική ενέργεια...
Αν βρισκόμασταν στη δεκαετία του ΄70 θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως υπάρχει κάποιο σχέδιο να συμπορευτούμε με τους τότε αδέσμευτους, όπως Γιουγκοσλαβία, Λιβύη και άλλες προοδευτικές δυνάμεις...
Αν βρισκόμασταν στο ’45 θα μπορούσαμε να δώσουμε και κάποιες πιθανότητες να μας πιάσουν στον ύπνο και να μας καθιστούσαν επαρχία της Σοβιετίας. Τότε ακόμη οι κομμουνιστικές ιδέες δεν είχαν καταρρεύσει και ο κόκκινος στρατός βρισκόταν στα σύνορά μας...
Επειδή τώρα όλα αυτά μοιάζουν με ανέκδοτα μάλλον αφού κυλιστούμε στην λάσπη θα κάνουμε ό,τι πρέπει...
Η άποψη της στήλης παραμένει πως οι αγορές δεν πεθαίνουν και πως οι πανικοί στατιστικά έχουν αποδειχτεί ευκαιρίες για αγορές...
3) Sell and Lease back...
Μια ενδιαφέρουσα πρόταση για τον απεγκλωβισμό των τραπεζών από το βάρος των κρατικών ομολόγων είναι να συμφωνήσουν με το κράτος να ανταλλάξουν τα ομόλογα με κρατικά ακίνητα ανάλογης αξίας.
Πηγή: capital
