Εκείνο που άκουσε όµως στις αρχές του περασµένου Απριλίου στη γενική συνέλευση των µετόχων του οµίλου Munich Re στο Μόναχο τον έκανε να µην πιστεύει στα αφτιά του. Ενας µέτοχος, προφανώς «µεταµεληµένος», του άνοιξε την καρδιά του και άρχισε να του διηγείται µια «ιστορία για αγρίους», γεµάτη σεξ και ναρκωτικά – οργανωµένη κατευθείαν από τη διεύθυνση του οµίλου.
Οι έρευνες που έκανε αµέσως µετά αποκάλυψαν το µεγαλύτερο σεξουαλικό σκάνδαλο της µεταπολεµικής Γερµανίας: ο ασφαλιστικός όµιλος Ergo (πρώην Mannheimer) – θυγατρική της Munich Re – είχε διοργανώσει τον Ιούνιο του 2007 ένα ταξίδι-δώρο στη Βουδαπέστη για τους 100 καλύτερους πλασιέ του. Το αποκορύφωµα της τριήµερης παραµονής στην ουγγρική πρωτεύουσα ήταν ένα ολονύκτιο πάρτι στο παραδοσιακό λουτρό Therme, όπου οι επισκέπτες έγιναν δεκτοί µε «ανοικτές αγκάλες» από 20 ιερόδουλες.
Το υπόλοιπο θύµιζε νύχτες της Ποµπηίας – αν όχι Σόδοµα και Γόµορρα. Οι επισκέπτες είχαν το «ελεύθερο» να κάνουν ό,τι ήθελαν στα πέντε τεράστια κρεβάτια µε ουρανό γύρω από το λουτρό. Τα «κορίτσια» δεν µπόρεσαν να κάνουν ούτε στιγµή παύση. Ορισµένα πραγµατοποίησαν πάνω από δέκα σεξουαλικές επαφές – όπως δείχνουν οι στάµπες που τους έβαζαν στο χέρι ύστερα από κάθε επαφή. Από τότε ο ασφαλιστικός κλάδος της χώρας βρίσκεται σε αναστάτωση. «Είναι ντροπή για όλους µας» δήλωσε ο πρόεδρος της Ενωσης Γερµανών Ασφαλιστών Χανς-Γκέοργκ Γένσεν. «Αυτό το κάνουν όµως µόνο φίρµες µε έκτακτους συνεργάτες. Για να τους κεντρίσουν το ενδιαφέρον σε περιόδους στενέµατος των αγορών, τους ικανοποιούν και τις πιο ανήθικες ορέξεις».
Με αυτό διαφωνούν όµως άλλοι ειδικοί. Η περίπτωση της Ergo δεν αποτελεί εξαίρεση, τονίζει ο Κλάους-Γ. Αϊσνερ, εκπρόσωπος της εταιρείας Eventmanager.
de, που διοργανώνει εορταστικές εκδηλώσεις για εταιρείες. «Το ότι η επίσκεψη σε οίκους ανοχής χρησιµοποιείται ως µέσο ανταµοιβής µπορείς να το δεις σε κάθε εµπορική ή βιοµηχανική έκθεση». Από ένα σηµείο και µετά «δεν µπορείς να ανταµείβεις συνεργάτες και πελάτες µόνο µε χρήµα» προσθέτει άλλος ειδικός. «Το σεξ δίνει την ύστατη ικανοποίηση». Το µέσο της ανταµοιβής είναι τα λεγόµενα «incentives» (κίνητρα), τα οποία έχουν γενικότερη εφαρµογή. «Γενικά στους τοµείς του εµπορίου και της διοίκησης χρησιµοποιούνται πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στην παραγωγή» προσθέτει ο ίδιος. «Από εµπειρία δεκαετιών ξέρω ότι τέτοιου είδους κίνητρα δίνονται συνήθως σε πλασιέ, δηµοσιογράφους και εµπόρους. Οι εργάτες και οι τεχνικοί µένουν συνήθως εκτός νυµφώνος».
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που βλέπουν παντού τέτοια κίνητρα. Παράδειγµα, η Μέχτχιλντ Αϊκελ, εκπρόσωπος του σωµατείου «Μαντόνα», που ασχολείται µε την πολιτιστική και επαγγελµατική µόρφωση των ιεροδούλων. «Τα θέλουν όλοι» λέει. «Μόνο που δεν έχει κάθε επιχείρηση αρκετό χρήµα γι’ αυτά». Η αύξησή τους είναι ωστόσο αναµφισβήτητη. Ενας λόγος γι’ αυτό είναι η νοµιµοποίηση της πορνείας, που αποφασίστηκε το 2002 από την κυβέρνηση Σοσιαλδηµοκρατών - Πρασίνων. Ο στόχος της κυβέρνησης δεν ήταν βέβαια να διευκολύνει τους προαγωγούς αλλά να αποποινικοποιήσει τις πόρνες δίνοντάς τους ταυτόχρονα το δικαίωµα για σύνταξη και ασφάλιση. Πολλές φίρµες όµως εκµεταλλεύθηκαν τη νοµιµότητα µε τον δικό τους τρόπο _ αυξάνοντας στο πολλαπλάσιο την αγορά υπηρεσιών σε αυτόν τον τοµέα.
Τα πρόσφατα σεξουαλικά σκάνδαλα που προστέθηκαν στα αναρίθµητα οικονοµικά (Siemens, MAN Ferrostaal)
και χρηµατιστικά (real estate κτλ.) δείχνουν ότι πολλοί γερµανοί επιχειρηµατίες χάνουν µε τον καιρό κάθε µπούσουλα. Αντί να τιµούν, ατιµάζουν την περίφηµη «προτεσταντική ηθική» τους. Το σήµα κατατεθέν της Ergo «Είµαστε διαφορετικοί» έχει χάσει κάθε θετική σηµασία. Και το ίδιο ισχύει και για τα συνθήµατα-«κράχτες» πολλών άλλων επιχειρήσεων.
Ξεπερνά τη φαντασία
O βρετανός συγγραφέας Μάρκους Βιλς έχει αφάνταστη εφευρετικότητα. Στο θρίλερ του Bad Banker περιγράφει ένα «έξαλλο» πάρτι το 2006, λίγο πρoτού ξεσπάσει η µεγάλη πιστωτική κρίση. ∆ιοργανωτής της γιορτής είναι ο διευθυντής µιας τράπεζας, ο οποίος έχει «νοικιάσει» 20 ιερόδουλες. «Για να µην τις µπερδεύουν µε τις συζύγους των άλλων τραπεζιτών, σκέφθηκα να φορέσω στα χέρια τους µπλε κορδελάκια» λέει. Παρόµοια κορδελάκια φορούσαν και τα «κορίτσια» στο πάρτι της γερµανικής ασφαλιστικής εταιρείας. Οταν ο κ. Βιλς άκουσε για το όργιο της Βουδαπέστης είπε ότι «η πραγµατικότητα ξεπέρασε τη φαντασία µου».
6,5 δισ. ευρώ ο επίσημος τζίρος στα «κόκκινα φανάρια» της Γερμανίας
Οι «γραβατωμένοι βάρβαροι»
Σ τη Γερµανία απασχολούνται σήµερα, σύµφωνα µε το οµοσπονδιακό υπουργείο Εργασίας, περισσότερες από 400.000 ιερόδουλες.
Ο κλάδος έχει, επίσηµα, τζίρο ύψους 6,5 δισ. ευρώ, ανεπίσηµα πολύ µεγαλύτερο, δεδοµένου ότι πολλές σεξουαλικές συναλλαγές συνεχίζουν να γίνονται στη «µαύρη».
Κατά παράδοξο τρόπο ωστόσο, για τα χρήµατα που προέρχονται από τις φίρµες δεν υπάρχουν συγκεκριµένα στοιχεία. Οι «γραβατωµένοι βάρβαροι», όπως απεκάλεσε εφηµερίδα τους µάνατζερ και υπαλλήλους των εταιρειών που είναι θαµώνες των «µπουρδέλων», ντρέπονται να µιλήσουν ανοιχτά για τις επισκέψεις τους – παρά τη νοµιµοποίηση της πορνείας. Οι εκτιµήσεις για το ύψος των σχετικών ποσών είναι έτσι έµµεσες. Μια τέτοια κάνει η Φελίσιτας Σίροβ, διευθύντρια του «Cafe Psst», του πρώτου οίκου ανοχής µε επίσηµη άδεια λειτουργίας στο Βερολίνο. «Πολλές µεγάλες φίρµες έχουν µαύρα ταµεία για σεξουαλικό τουρισµό στο εξωτερικό» λέει. «Και αν τα χρήµατα δεν φθάνουν γι’ αυτό, τότε προσφέρουν επισκέψεις σε τοπικούς οίκους ανοχής ή σε νυχτερινά κλαµπ».
Μια άλλη ιδέα γι’ αυτό δίνει η δραστηριότητα εταιρειών που είναι ειδικευµένες στη διοργάνωση σεξουαλικών πάρτι, όπως εκείνα στη Βουδαπέστη, στο «σέρβις» των οποίων ανήκει και η ενοικίαση escorts και call girls, είτε για άτοµα είτε για οµάδες.
Αλλά και αρκετές εταιρείες που διοργανώνουν κλασικές γιορτές για επιχειρήσεις δεν πάνε πίσω. «Κάνουν ό,τι τους λένε οι πελάτες» βεβαιώνει άνθρωπος του κλάδου. «Φτάνει αυτοί να πληρώσουν αδρά γι’ αυτό».
Η «προέλαση του οργίου» («Der Spiegel») είναι, όπως φαίνεται, ακατανίκητη. Και ο λόγος γι’ αυτό δεν είναι προφανώς αυτό καθαυτό το σεξ, αλλά η µετατροπή του σε «κίνητρο». Το τελευταίο συνδυάζει αισθησιακή (σεξ) και κοινωνική (αναγνώριση) ικανοποίηση. Ετσι µπαίνει στην υπηρεσία της επιχείρησης, αν και µε διφορούµενο τρόπο. «Τα incentives δένουν τα συµφέροντα και είναι, από αυτή την άποψη, οι µικροί συγγενείς της διαφθοράς» λέει η κυρία Αϊκελ. «Εκείνοι που αποδέχονται τη σεξουαλική ανταµοιβή µπορεί να γίνουν εύκολα αντικείµενα εκβιασµού». Αλλά και το αντίθετο συµβαίνει. Εκείνοι, προσθέτει, που προσφέρουν σεξουαλικές υπηρεσίες µπορούν κάλλιστα να γίνουν αντικείµενο εκβιασµού από τους «ανταµειβόµενους».
πηγή: tovima
