Πρόσωπο των ημερών λόγω των δημόσιων δηλώσεών της περί συγγραφείς - δημοσιογράφους του κ@@λου και δανειστικών βιβλιοθηκών. Το «φάουλ» της φαίνεται να το έχει αντιληφθεί γι΄ αυτό και η εμφάνισή της στην εκπομπή του ANT1 ήταν αν μη τι άλλο απολογητική. «Δεν αναφερόμουν στην κα. Ακρίτα κάνοντας λόγο για συγγραφείς του κ@@λου», «Παρερμηνεύτηκαν τα λόγια μου», «Δέχομαι στοχευμένες επιθέσεις», «Δεν είπα ποτέ ότι ο Καζαντζάκης είναι στα αζήτητα». Αρνήσεις που ουσιαστικά επαληθεύουν την πρώτη εκτίμηση. Κοινώς η δημοφιλής συγγραφέας - η οποία έχει πουλήσει πάνω από μισό εκατομμύριο αντίτυπα βιβλίων της- προσπάθησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Έπειτα από τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με την ίδια, λίγο μόνο καιρό μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε εξαιτίας των εκκωφαντικών δηλώσεών της περί πνευματικών δικαιωμάτων και βιβλίων που τοποθετούνται στις δανειστικές βιβλιοθήκες πριν αυτά ολοκληρώσουν τον κύκλο αγοράς τους, οδηγήθηκα σε ένα συμπέρασμα: Ότι η κυρία Δημουλίδου παλεύει συνεχώς με τις σκιές της. Είναι αυτές που την κρατούν μακριά από τον έξω κόσμο, αυτές που την κατατρέχουν και την εγκλωβίζουν στη συγγραφική της -και όχι μόνο- εικόνα.
Μιλά συχνά με τους ήρωες των βιβλίων της, όπως η ίδια έχει εξομολογηθεί σε παλαιότερη συνέντευξή της στην Ελένη Μενεγάκη. Φοβάται τα φαντάσματα που η ίδια δημιούργησε, όπως δήλωσε αυτή τη φορά στον Πέτρο Κωστόπουλο. Έχει φτιάξει έναν δικό της κόσμο προστατευμένο, γεμάτο από τις αγαπημένες της μυθιστορηματικές φιγούρες, που λατρεύονται και από το αναγνωστικό της κοινό. Δεν έχει αφήσει όμως ανάσες ζωές στην πραγματικότητα... Συγχωρείται και ίσως αγαπιέται περισσότερο έτσι, γιατί η συγγραφή των ιστοριών της, όλες βασισμένες στη φαντασία -ενίοτε αντλούμενες από γεγονότα της άλλοτε κοσμικής ζωής της- απαιτεί αυτόν τον βίαιο ή ανακουφιστικό άλλες φορές εγκλεισμό στη φαντασία, την πλήρη αφοσίωση στο χαρτί, τη μοναξιά που τη συνοδεύει.
Θεωρώ ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να απονείμεις τις τελικές κατηγορίες ή το πολυπόθητο συγχωροχάρτι στην κα. Δημουλίδου από το να παραθέσεις κάποιες άγνωστες στο ευρύ κοινό πτυχές της ζωής και της καθημερινότητάς της. Από τον πρότερο βίο και τις αγαπημένες συνήθειες μπορεί κάποιος εύκολα να διακρίνει και ενδεχομένως να δικαιολογήσει την έκρυθμη συμπεριφορά της απέναντι σε εκπροσώπους του πνευματικού και καλλιτεχνικού χώρου.
Γεννήθηκε στις Σέρρες σε ένα ιδιαίτερα προστατευτικό περιβάλλον. Παρά την αντίδραση του πατέρα της, του Δημόκριτου, πήρε την απόφαση να απαγκιστρωθεί από τα πρέπει της μικρής κοινωνίας και να ανοίξει τα φτερά της για να ζήσει πρωτόγνωρες εμπειρίες. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως αεροσυνοδός στην Ολυμπιακή Εταιρεία, ταξίδεψε σε πολλά μέρη της γης, υιοθέτησε έναν κοσμοπολίτικο τρόπο ζωής, γεύτηκε στο έπακρον τις χαρές του έρωτα και της ξεγνοιασιάς. Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και ο γκριζομάλλης θεός της γραφής της χτύπησε επιτακτικά την πόρτα. Τον καλοδέχτηκε και έκτοτε εκείνος έγινε ο καλύτερος εραστής της. Θα την ακούσεις συχνά να λέει πως μια ανώτερη δύναμη οδηγεί το χέρι της. Μπορεί να κλειστεί για δύο ολόκληρους μήνες στους τιγρέ τοίχους του σπιτιού της προκειμένου να γεννήσει τους ήρωες του νέου βιβλίου της, να φωτίσει τις ζωές τους.
Έχουν περάσει 16 ολόκληρα χρόνια από τη συγγραφή του πρώτου της μυθιστορήματος και ακόμη δεν έχει ξεδιαλύνει με ποιο είδος συγγραφής θέλει τελικά να ασχοληθεί. Από τον έρωτα, περνά στα παιδικά μυθιστορήματα, μετά στα αστυμονικά, τις ποιητικές απόπειρες, τις βιογραφίες και πάλι από την αρχή. Συγγραφική σύγχυση ή θείο δώρο; Η μαγειρική, η ζωγραφική και οι βόλτες με το ποδήλατο στους αθηναικούς δρόμους είναι η δική της αγαπημένη ασχολία, όταν στερεύει από ιδέες.
Αν η επιτυχία ενός συγγραφέα ορίζεται με τις πωλήσεις, όπως είθισται στους καιρούς μας, τότε αν μη τι άλλο θεωρείται μια επιτυχημένη συγγραφέας. Τα βιβλία της - ευκολοδιάβαστα, κατάλληλα και για παραλία- πουλάνε σαν τρελά. Περιαυτολογεί συχνά. Το όνειρό της να αποκτήσει ένα παιδί αναβάλλεται μόλις μυρίσει το εξώφυλλο του νέου της βιβλίου. Τα θεωρεί και εκείνα παιδιά της που γεννήθηκαν με πόνο ψυχής. Ακόμη και το αγαπημένο της χρώμα το μωβ συμβολίζει δύο διαφορετικές έννοιες. Από τη μία την αρχή της εξουσίας και από την άλλη την πνευματικότητα. Δηλώνει δημόσια πόσο λατρεύει το ανδρικό φύλο και την ίδια στιγμή κλείνεται στη μοναξιά της, αρνούμενη να έχει στο πλευρό της, συνοδοιπόρο ζωής, οποιοδήποτε αρσενικό. Οι επιλογές της συχνά συγκρούονται λες και υπάρχουν δύο διαφορετικοί άνθρωποι, εγκλωβισμένοι σε ένα σώμα.
Στον αγαπημένο της συγγραφέα, τον Νίκο Καζαντζάκη έχει αποδοθεί η φράση «Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις...». Η κα. Δημουλίδου έπιασε τα πινέλα και ζωγράφισε έναν δικό της Θεό, ολίγον τι αλλιώτικο, τον οποίο προσκυνά καθημερινά. Οι άλλοι Θεοί, εκείνοι που οι γήινοι λατρεύουν, δεν την ενδιαφέρουν, δεν την τρομάζουν, δεν την συναρπάζουν...
πηγή: newpost
