Για τρίτη συνεχή χρονιά, η γνωστή ηθοποιός ανεβάζει το έργο «Το γάλα», στο οποίο παίζει και σκηνοθετεί. Η υπόθεση του έργου αφορά το ρατσισμό που αντιμετωπίζει μία μάνα – μετανάστρια από την Σοβιετική Ένωση και το αδιέξοδο που βιώνει με τον σχιζοφρενή γιό της. Πώς νιώθει όμως η ίδια που τολμά να ανεβάζει ένα έργο τέτοιου είδους σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης; Και ποια η γνώμη της για την τόλμη γενικότερα;
Η τόλμη δεν την έχει κάνει καθόλου αγαπητή στον θεατρικό κόσμο. «Με έχει κάνει αγαπημένη του κόσμου. Στο σινάφι όμως δεν με αγαπάνε καθόλου. Θα εύχονταν τον θάνατό μου πολλοί από αυτούς. Μπορεί και να υπερβάλλω. Μπορεί να μην το ήθελαν ακριβώς, αλλά σίγουρα θα ανακουφίζονταν εάν έφευγα από την μέση. Ούτε εγώ αγαπάω κάποιους από αυτούς, όμως τους εκτιμώ. Πάω και στις παραστάσεις τους, ενώ αυτοί δεν έχουν έλθει σχεδόν ποτέ στις δικές μου. Και δυστυχώς, το συνεχίζουν αυτό και με την κόρη μου τη Γιασεμή. Το σινάφι έχει μια εκδικητική συμπεριφορά προς την κόρη μου και αυτό είναι εντελώς ανήθικο», δήλωσε χαρακτηριστικά στο περιοδικό «ΕΓΩ Weelky» η ηθοποιός, που από τη μία νοσταλγεί τις επιτυχίες του Θεσσαλικού Θεάτρου, αλλά και τις παλιές καλές εποχές του επαγγέλματός της, από την άλλη όμως δηλώνει πως δεν θα ήθελε να είναι 25 ετών σήμερα.
Όσο για το μυστικό του γάμου της με το Λουκιανό Κηλαηδόνη; «Είναι πολύ δύσκολο να κρατηθεί όχι τόσο ο γάμος, όσο η σχέση. Εξαρτάται και από το πόσο τον έχεις αγαπήσει τον άλλο, πόσο τον έχεις πονέσει. Από ένα σημείο και μετά, ο γάμος γίνεται συγγενική σχέση. Μπορείς να απαρνηθείς την μάνα σου; ‘Η το παιδί σου;»
πηγή: protothema
