Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έχουν καταγραφεί πολλές ιστορίες αντίστασης κατά των Ναζί, ανάμεσα τους και μερικές με πρωταγωνιστές τους ήρωες της «στρογγυλής θεάς».
Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα ιστορία είναι αυτή του Αυστριακού, Ματίας Ζίντελαρ, που εξέφρασε την αντίθεση του στο ναζιστικό καθεστώς, σκοράροντας κατά των Γερμανών σε ένα «στημένο» αγώνα.
«Σημαδεμένος» από δύο πολέμους
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, ώστε να κατανοήσουμε τις πράξεις του Ζίντελαρ. Ο Ματίας Ζίντελαρ γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1903 στο χωριό Κοζλόφ της Αυστροουγγαρίας.
Τα παιδικά του χρόνια δεν ήταν «παραμυθένια». Όταν ήταν σε ηλικία 11 ετών ξέσπασε ο Μεγάλος Πόλεμος στην Ευρώπη, με τη χώρα του να πολεμά στο πλευρό των Γερμανών. Η οικογένεια του ζούσε φτωχικά και όταν πέθανε ο πατέρας του στον πόλεμο, ο Ζίντελαρ ανέλαβε να προστατέψει την μητέρα του και τα τρία αδέλφια του. Ήταν μόλις 16 ετών.
Έτσι αναγκάστηκε να δουλέψει, ωστόσο είχε βρει διέξοδο στο ποδόσφαιρο. Στους δρόμους της Βιέννης τον ανακάλυψε ο κυνηγός ταλέντων, Καρλ Βάιμαν, και τον έπεισε να αγωνιστεί στην ομάδα Νέων της τοπικής Χέρτα Βιέννης. Εκεί έδειξε όλες τις πτυχές του ταλέντου του και η καταξίωση δεν άργησε να έρθει.
Ο «χάρτινος» που έγινε «Μότσαρτ»
Ο Ζίντελαρ μειονεκτούσε σωματικά σε σχέση με τους άλλους παίκτες, με αποτέλεσμα να αποφεύγει τη σωματική επαφή. Στις αρχές της καριέρας του είχε ένα σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο και αναγκάστηκε να αγωνίζεται με προστατευτικό στο γόνατο. Για πολλούς η ατυχία θα σήμαινε το τέλος της καριέρας τους αλλά όχι για τον Ζίντελαρ.
Ο αυστριακός επιθετικός αντιλήφθηκε πως ο μοναδικός τρόπος να συνεχίσει να αγωνίζεται, ήταν να μην δέχεται μαρκαρίσματα. Έτσι τελειοποίησε την εξαιρετική του τεχνική και απέφευγε τους αντίπαλους αμυντικούς με μοναδικό τρόπο. Σταδιακά το ψευδώνυμο του από «χάρτινος» έγινε «Μότσαρτ» και τον συνόδεψε στην ένδοξη καριέρα του.
Ο κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης
Ο Ζίντελαρ δεν ήταν ένας ακόμα καλός παίκτης, αλλά ο κορυφαίος της προπολεμικής Ευρώπης. Ήταν μέλος της τεράστιας εθνικής Αυστρίας, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των άλλων εθνικών ομάδων της δεκαετία του ΄30 και φυσικά ο βασικός επιθετικός της θρυλικής Αούστρια Βιέννης.
Ο «Μότσαρτ» θεωρείται ο σημαντικότερος ποδοσφαιριστής της Αυστρίας για τον 20ο αιώνα, σύμφωνα με τη Διεθνή Υπηρεσία Ιστορίας και Στατιστικής Ποδοσφαίρου, ενώ, σύμφωνα πάλι με την ίδια, ανήκει στους 50 καλύτερους ποδοσφαιριστές του 20ου αιώνα (22ος). Έχει επίσης ψηφισθεί ως η μεγαλύτερη αθλητική προσωπικότητα της Αυστρίας όλων των εποχών.
Το γκολ και τα πανηγύρια στην κερκίδα του Γ΄ Ράιχ
Το 1938, ο Αυστριακός στην καταγωγή Χίτλερ, προσάρτησε την Αυστρία στη Ναζιστική Γερμανία. Οι Ναζί ήθελαν να αποδείξουν με κάθε τρόπο την ανωτερότητα της φυλής τους. Έτσι στην προπαγάνδα μπήκε και το ποδόσφαιρο.
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να εκμεταλλευτούν το άθλημα ήταν να δείξουν πως είναι καλύτεροι ακόμα και από την μυθική Βούντερτιμ (εθνική ομάδα της Αυστρίας). Το 1938 οι Ναζί διοργάνωσαν ένα φιλικό αγώνα μεταξύ Αυστρίας και Γερμανίας, που φυσικά ήταν «στημένος».
Στην Βιέννη, μπροστά σε αξιωματικούς του Γ΄ Ράιχ αλλά και απλούς φιλάθλους, ο Ζίντελαρ και η παρέα του αντιμετώπισαν τους κατακτητές. Ο Ζίντελαρ χλεύασε τους Γερμανούς με το μοναδικό όπλο που διέθετε, το ταλέντο του στο ποδόσφαιρο. Όπως αναφέρουν οι εφημερίδες της εποχής, περνούσε όποιον αντίπαλο βρισκόταν στο δρόμο του και αντί να σκοράρει πετούσε επιδεικτικά την μπάλα άουτ.
Αυτό φυσικά δεν άρεσε στους Γερμανούς που έβλεπαν την αξιοπρέπεια τους και τον εγωισμό τους να καταρρακώνεται από ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι.
Είκοσι λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα ο Ζίντελαρ έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στους Ναζί. Σκόραρε για την ομάδα του και πανηγύρισε προκλητικά μπροστά στην κερκίδα των επισήμων, όπου βρίσκονταν οι αξιωματικοί των Ναζί. Ο αγώνας έληξε 2-0 υπέρ των Αυστριακών με το δεύτερο τέρμα να σημειώνεται από τον Καρλ Σέστα.
Αυτοκτονία ή δολοφονία;
Αυτός ο αγώνας ήταν η αρχή του τέλους για τον «Μότσαρτ». Ουσιαστικά σταμάτησε το ποδόσφαιρο παρά τις πιέσεις των Ναζί. Είχαν ρεζιλευτεί από τον Ζίντελαρ, αλλά γνώριζαν πως θα ήταν ιδανικό εργαλείο στην προπαγάνδα τους. Έτσι του πρότειναν να αγωνιστεί στην εθνική ομάδα της Γερμανία, όπως και σε πολλούς άλλους Αυστριακούς.
Ωστόσο δεν δέχτηκε προφασιζόμενος την ηλικία του και τους τραυματισμούς. Φυσικά ο πραγματικό λόγος ήταν η απέχθεια προς το έργο του Αδόφλου Χίτλερ.
Το 1939 βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του μαζί με την Ιταλίδα σύντροφο του, Καμίλα Καστανιόλα. Επίσημα ο θάνατος τους οφείλονταν σε δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα και χαρακτηρίστηκαν αυτόχειρες. Ωστόσο πολλοί επιμένουν ότι ήταν καλοσχεδιασμένη δολοφονία από τους Ναζί.
Το ποίημα και το ντοκιμαντέρ του BBC
Η πράξη αντίστασης του Ζίντελαρ ηρωοποιήθηκε από τους συμπατριώτες του και η ιστορία έδινε κουράγιο ώστε να αντέξουν τον γερμανικό ζυγό. Ο αυστριακός ποιητής, Φρίντριχ Τόρμπεργκ, αφιέρωσε ένα ποίημα (Για τον θάνατο ενός ποδοσφαιριστή) στον Ζίντελαρ. Σύμφωνα με τον Τόρμπεργκ ο «Μότσαρτ» αυτοκτόνησε επηρεασμένος από την κατοχή της Αυστρίας.
Διαφορετική εκδοχή έδωσε ο φίλος του Ζίντελαρ, Έγκον Ούλμπριχ, σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC, αναφορικά με τη ζωή και το θάνατο του «Μότσαρτ». Υποστήριξε πως οι τοπικές ναζιστικές αρχές εκείνης της εποχής σκηνοθέτησαν το θάνατό του ώστε να φανεί σαν ατύχημα, καθώς σύμφωνα με τους νόμους των Ναζί, εάν κάποιος αυτοκτονούσε ή δολοφονούνταν δεν μπορούσε να ταφεί με τιμές.
Έτσι έπρεπε κάτι να κάνουν ώστε να μην αποκαλυφθούν τα στοιχεία που έδειχναν πως πρόκειται για έγκλημα- έγκλημα γιατί δεν ενέδωσε στις πιέσεις του γερμανικού κατεστημένου.
πηγή: nooz
