Μπορεί σήμερα ο Πάνος Κιάμος να κρατάει ένα ολόκληρο μαγαζί και ο κόσμος σχηματίζει ουρές έξω από τα νυχτερινά κέντρα για να τον απολαύσει. Για να το καταφέρει όμως, κλίθηκε να αντιμετωπίσει αρκετές δυσκολίες. Ο τραγουδιστής γυρνάει τον χρόνο πίσω και σκέφτεται την πρώτη μέρα που τραγούδησε στο κοινό της Θεσσαλονίκης.
«Την πρώτη νύχτα στο μαγαζί τη θυμάμαι σαν τώρα. Έτυχε να πέσει στα γενέθλιά μου. Ξεκινάω το πρόγραμμα με το «Χωρίς νερό». Ok, το γνώριζαν, αλλά ήταν ένα κομμάτι που είχε πρωτοβγεί πριν τρία χρόνια. Ένιωθα πως με κοιτούσαν παράξενα, λες κι ήμουν εξωγήινος. Επέστρεψα στο καμαρίνι κλαίγοντας και είπα στον πατέρα μου «πάμε να φύγουμε δεν τους αρέσω». Εκείνος μου είπε να κάνω υπομονή και φυσικά είχε δίκιο».
Πηγή: DownTown
«Την πρώτη νύχτα στο μαγαζί τη θυμάμαι σαν τώρα. Έτυχε να πέσει στα γενέθλιά μου. Ξεκινάω το πρόγραμμα με το «Χωρίς νερό». Ok, το γνώριζαν, αλλά ήταν ένα κομμάτι που είχε πρωτοβγεί πριν τρία χρόνια. Ένιωθα πως με κοιτούσαν παράξενα, λες κι ήμουν εξωγήινος. Επέστρεψα στο καμαρίνι κλαίγοντας και είπα στον πατέρα μου «πάμε να φύγουμε δεν τους αρέσω». Εκείνος μου είπε να κάνω υπομονή και φυσικά είχε δίκιο».
Πηγή: DownTown